Με θαυμάσιο πρωτο-ανοιξιάτικο
καιρό απολαύσαμε αυτήν τη διαδρομή, που σε φέρνει σε μέρη όπου, κανονικά, μόνο
με αναρρίχηση και εξοπλισμό canyoning μπορείς να
φθάσεις. Η θέα μαγευτική προς τα πάνω
και προς τα κάτω και κοντά-μας τα πρώτα λουλούδια να φυτρώνουν στις χαραματιές
των βράχων. Μερικές φωτογραφίες μπορείτε
να τις δείτε με κλικ εδώ —τοπία, λουλούδια, και λίγα πρόσωπα.
Η πορεία άρχισε στην πεδιάδα του
Σπερχειού, κοντά στο χωριό Ηράκλεια, στο σημείο ακριβώς όπου τελειώνουν οι
κορδέλες της παλιάς εθνικής οδού και αρχίζει η μεγάλη ευθεία που καταλήγει στη
Λαμία. Από την πλευρά του κάμπου είναι
το ξωκλήσι της Ζωοδόχου Πηγής ενώ από την πλευρά του βουνού ορθοδομικά ερείπια,
πιθανώς της αρχαίας Τραχίνος. Στην αρχή,
έχει ανήφορο, καμιά διακοσαριά υψομετρικά μέτρα, από εκεί όμως αρχίζει το
Μονοπάτι των Σιδηροδρομικών, που πολύ σύντομα μπαίνει στο φαράγγι του
(φθιωτικού) Ασωπού.
Το μονοπάτι αυτό αρχικά ήταν
δρόμος από τον οποίον ανέβαζαν οι το υλικό για το κτίσιμο της σιδηροδρομικής
γραμμής. Σήμερα έχει στενέψει, σε μερικά
μάλιστα σημεία, μερικές φορές είναι το πέρασμα δύσκολο. Ενας καινούριος «υπαιθριόφιλος» έπαθε
υψοφοβία, μα κατάφερε να την υπερνικήσει.
Αντικειμενικά όμως, αυτήν τη φορά, δεν βρήκαμε καμία πραγματική δυσκολία. Κάναμε όμως ένα «γυμνάσιο» για να δούμε τη χρήση
των σχοινιών και καραμπίνερ που είχαμε, καλού-κακού, φέρει μαζί-μας!
Το Μονοπάτι των Σιδηροδρομικών
καταλήγει, με μικρά μόνο ανεβοκατεβάσματα, συχνά λαξευμένο στις ορθοπλαγιές και
περνώντας δυο μικρές σήραγγες, στον σιδηροδρομικό σταθμό του Ασωπού, που σήμερα
είναι κλειστός και έρημος. Λίγο πιο πέρα
υπάρχει ωραία πηγή. Μερικοί προχώρησαν
σχεδόν ένα χιλιόμετρο πιο πέρα να δουν μιαν από τις περίφημες γέφυρες του
τρένου. Επιστρέψαμε από τον ίδιο δρόμο
και ξανα-απολαύσαμε τη θέα στους γκρεμνούς με διαφορετικό φως.
Στο φαράγγι η άνοιξη μόλις είχε
μπει. Θάμνοι και δένδρα δεν είχαν ακόμη
πετάξει μα, ανάμεσα στους βράχους, είχε ήδη λουλούδια. Ιδιαίτερα οι ίριδες («γαλάζιοι κρίνοι» για
μερικούς) εντυπωσίαζαν για το μέγεθός-τους (2-3 φορές πιο μεγάλες από όσες
βλέπομε στην Αττική!) μα και το πλήθος-τους.
Μετά την πορεία καταλήξαμε στη
Σκάλα Αταλάντης, όπου βρήκαμε καλό φαΐ σε ταβέρνες με άριστη εξυπηρέτηση και
τιμές! Πριν φθάσομε όμως εκεί περάσαμε από
τις ιαματικές λιμνούλες κοντά στο χωριό Δαμάστα (γνωστές ως Κουτσέκι,
Ψωρονέρια, ή Λουτρά Καλλιδρόμου).
Δυστυχώς μόνον 2-3 είχαν πετσέτες και μαγιό κι έτσι δεν τις δοκιμάσαμε·
απλώς ζηλέψαμε τους Λαμιώτες που μούλιαζαν ή κολυμπούσαν στα χλιαρά (~33C) νερά-τους. Την άλλη φορά θα το ξέρομε!…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου