Οπως και τα προηγούμενα δύο χρόνια, έτσι και φέτος (2012) γιορτάσαμε την αρχή του χρόνου με το κόψιμο της βασιλόπιτας «του βουνού» στο (παραθαλάσιο‼) κτήμα-μας στον Σχίνο. Ξεκινήσαμε με λίγη ψιχάλα και πολύ κλειστό καιρό, διερωτώμενοι αν και πώς θα περπατήσομε. Οσο όμως τραβούσαμε δυτικότερα, τόσο και άνοιγε ο καιρός. Στο κτήμα-μας είχε ήδη λιακάδα, πράγμα που αύξησε την ευγνωμοσύνη-μας σ’ αυτούς, που προθυμοποιήθηκαν να μην πεζοπορήσουν για να προετοιμάσουν το έδαφος.
Ξεκινήσαμε την πορεία από το ξωκλήσι του Αγ. Νεκταρίου όλοι μαζί ώς το λιβάδι της Παραβίρεζας για τη συνηθισμένη στάση. Οι ανεμώνες, αντίθετα με πέρσι, που ήλθαμε μόλις μια βδομάδα αργότερα και ήταν γεμάτο, φέτος ήθελαν πολύ ψάξιμο να τις βρεις. Στο σημείο αυτό αποσχίστηκε μια ομάδα ~10 ατόμων για να πεζοπορήσει ώς το κτήμα-μας, περνώντας από το Δίκαστρο —αρχαίο φρούριο με εμφανέστατα ισοδομικά τείχη. Η μεγάλη πλειοψηφία ακολούθησε την καθιερωμένη διαδρομή από τη Σκάλα Γερακίνας και, μετά, με το πούλμαν για τα 1,5-2km ώς το κτήμα. Κι από τις δύο διαδρομές θαυμάσια θέα προς τον κόλπο των Αλκυονίδων, τα βουνά της Στερεάς και τις κοντινές κορυφές των Γερανείων.
Οταν συγκεντρωθήκαμε όλοι στο κτήμα-μας, ο Πρόεδρός-μας Γιώργος Παπαδάκος, μετά από συντομότατο χαιρετισμό, απένειμε τα καθιερωμένα βραβεία —τακτικότητας, κορυφών, κλπ. Αφήνω τις λεπτομέρειες για τη Συνέλευση. Το Συμβούλιο φέτος απένειμε, εκτάκτως, ένα ακόμη βραβείο, στον προηγούμενό-μας Πρόεδρο τον Θανάση Κεράνη, κι ας μην έκανε, ο ίδιος, τίποτε για να το κερδίσει —και ούτε και του φαίνεται καθόλου πως το αξίζει… Υπάρχει όμως κάποια ληξιαρχική πράξη που επιμένει αδιαμφισβήτητα πως έγινε αυτές τις μέρες ογδόντα ετών… Με συνεισφορά λοιπόν από φωτογραφίες παλαιών και νέων Υπαιθρίων, σκαρώθηκε και του χαρίσαμε ένα λεύκωμα με στιγμιότυπα από παλιές και πρόσφατες εκδρομές, στις οποίες συμμετείχε. Συγκίνηση χαράς και αγκαλιάσματα γύρω-γύρω!
Το νόμισμα έπεσε στον Μιχάλη Παλάγκα —καλή-του χρονιά και ψηλά βουνά! Παρ’ όλα τα θεώρατα κομμάτια πίτας (που την είχε φροντίσει η Ράνια Κυβέλου) και τα διάφορα άλλα κεράσματα (Γιάννηδες και όχι μόνο), οι Υπαίθριοι είχαν ακόμη όρεξη για φαγοπότι σε ταβέρνα στον όρμο της Αγ. Σωτήρας. Ο χορός, μετά, βοήθησε στη χώνεψη. Ενα αδιόρθωτο ζεύγος αρχαίων, όμως, προτίμησε να πεζοπορήσει ώς την κορυφή του Νησιού (έτσι λέγεται η χερσόνησος εκεί κοντά) και ανταμείφθηκε με εξαίσιο ηλιοβασίλεμα.
Με κλικ
εδώ βλέπετε μερικές φωτογραφίες της εκδρομής-μας.
Φεύγοντας από την ταβέρνα (με καθυστέρηση χάρη στον χορό!) αντικρίσαμε μια μοναδική πανσέληνο, που μας συνόδευσε ώς την Αθήνα.
Είθε να πάει ολόκληρη η χρονιά όπως αυτό το κόψιμο της φετεινής βασιλόπιτας «του βουνού»!
