Εγινε πια παράδοση να κόβομε τη βασιλόπιτα «του βουνού» κοντά στη θάλασσα: Στο κτήμα-μας στον Σχίνο. Οταν ξεκινήσαμε από το ξωκλήσι του Αγ. Νεκταρίου έξω από τα Πίσια πλησίαζε πια μεσημέρι. Γύρω λιακάδα, μα στη βορεινή πλαγιά όπου περπατούμε, ο ήλιος μόλις φάνηκε και η υγρασία δυνατή. Παχύ γρασίδι και αρκετά μανιτάρια. Νά και οι πρώτες ανεμώνες! Στάση στο λιβάδι της Παραβίρεζας. Από εκεί, συνέχεια την καθιερωμένη διαδρομή από τη Σκάλα Γερακίνας και, μετά, με το πούλμαν για τα 1,5-2km μέχρι το κτήμα. Σε όλη τη διαδρομή, θαυμάσια θέα, με τα νησιά Αλκυονίδες κοντά και τα χιονισμένα βουνά της Στερεάς απέναντι.
Οπως πάντα, τα βρήκαμε όλα έτοιμα στο κτήμα-μας, χάρη στον κόπο της Αθηνάς, της Χρυσούλας, του Σταύρου και… —συγγνώμη από αυτούς ακόμη που τους ξεχνώ!— που θυσίασαν την πεζοπορία-τους για χάρη-μας. Το ημίγλυκο άρχισε αμέσως να ρέει και η πίτα κόπηκε χωρίς χρονοτριβή. Το νόμισμα έπεσε, επαξίως, σ’ αυτήν που (κι αυτήν τη χρονιά) την οργάνωσε: τη Ράνια. Αμέσως μετά, τα ποικίλα βραβεία. Και πάλι, ο Θανάσης Κεράνης τα σάρωσε σχεδόν όλα —λεπτομέρειες στο φετινό τεύχος του «Υπαίθρου». Ας αναφερθεί εδώ όμως το κύπελο που πήρε ο Μιχάλης Μητσός, που κλείνει φέτος 50 χρόνια αφ’ ότου έγινε μέλος της ΥΖ! Τόσα κλείνει και η Ντόροθυ Ολιβιέρη, που όμως δεν κατάφερε να έλθει. Ελπίζομε να τους έχομε συχνότερα μαζί-μας από εδώ και πέρα.
Αναπόφευκτα, υπήρξε και μελαγχολία. Τη χρονιά που πέρασε, η Υπαίθριος έχασε τέσσερα παλιά-της μέλη: Τον Κώστα Φιλίππου, τον Ανδρέα Τσεκούρα, τον Τάκη Γαντέ, και, πολύ πρόσφατα, τον Στέφανο Κώνστα, Πρόεδρό-μας επί πολλά χρόνια. Είναι όμως ωραίο που έχομε τις τρεις από τις συζύγους-τους συχνά κοντά-μας, δύο μάλιστα ήλθαν και στο κόψιμο της πίτας.
Σιγά-σιγά, τα μαζέψαμε όλα, κλειδώσαμε καλά, και πορευθήκαμε για τις αναπόφευκτες ταβέρνες —που, στην παραλία της Αγ. Σωτήρας, είναι μάλιστα αρκετά καλές! Μια ομάδα από οκτώ, αρχαίων κυρίως, είχαν αρκετά κότσια (έχοντας ίσως φάει σάντουϊτς από το σακκίδιο) να μην παν στην ταβέρνα, μα να πεζοπορήσουν καμιά ώρα-και ακόμη. Ανηφόρησαν λοιπόν στο Νησί (όπως λέγεται η χερσόνησος εκεί κοντά) και θαύμασαν το ηλιοβασίλεμα από την κορυφούλα. (Το γεγονός πως, εκεί, ξέχασαν την ηλικία-τους είναι άλλη ιστορία…)
Με κλικ εδώ βλέπετε μερικές φωτογραφίες της εκδρομής-μας.
Φεύγοντας από την ταβέρνα, το σκηνικό, σε σχέση με πέρσι, είχε αλλάξει: Αντί για πανσέληνο, μας ξεπροβόδισε ένα δειλό, λεπτό, αχνό φεγγαράκι. Είθε να αποδειχθεί καλός οιωνός για την καινούρια χρονιά κρίσης που αρχίζει!…
