Για άλλα ξεκινήσαμε, άλλα
βρήκαμε, άλλα κάναμε, και επιστρέψαμε όλοι πολύ ευχαριστημένοι παρ’ όλα ταύτα!
Πολλοί δήλωσαν σ’ αυτήν
την εκδρομή, παλαιότεροι που είχαν λείψει καιρό, και μερικοί που ερχόντουσαν
για πρώτη φορά.
Ξεκινήσαμε με λιακάδα
και την απολαύσαμε σε όλη τη διαδρομή του πούλμαν. Η Δίρφη έλαμπε καταχιονισμένη!
Καθώς πλησιάζαμε όμως, τα σύννεφα πύκνωναν και, από τη Στενή και πάνω, δεν μας άφησαν
όλη μέρα. Στο διάσελο της ράχης Συκά ο άνεμος ξούριζε, μα το έδαφος γυμνό. Πιο
πέρα όμως, χάρη στον βορεινό προσανατολισμό και παρ’ όλο που κατεβαίναμε, είχε
κάμποσες χιονούρες σε γυμνές πλαγιές καθώς και χιόνι στοιβαγμένο στα πολλά σημεία
όπου το μονοπάτι περνά μέσα από παλιά χωράφια, που τώρα λες και έχουν γίνει φυτώρια
από μικρά έλατα. Εντυπωσιακό, τί εδάφη αναγκαζόντουσαν παλιά να καλλιεργούν για
μερικές οκάδες κριθάρι!
Καθώς το μεγαλύτερο τμήμα
της διαδρομής έγινε σε υψόμετρο μεταξύ εννιακοσίων και χιλίων μέτρων, δεν είχε
ακόμη αρχίσει κανένα δένδρο να βγάζει φύλλα. Αντίστοιχα, όμως, δεν έκρυβαν τους
επιβλητικούς βράχους των κορυφών του βουνού, που λες και άλλαζαν συνεχώς μορφή
καθώς προχωρούσαμε. Μεγαλόπρεπο, φαντασμαγορικό θέαμα! Υπήρχαν όμως μερικά,
δειλά σημάδια άνοιξης: Πρίμουλες ανάμεσα στα πλατάνια της Πηγής Κόνισμα· οι πρώτες
ανεμώνες (anemone blanda, αυτές με τα
πολλά, λεπτά πέταλα)· γαλάζιοι κρόκοι, κάμποσοι· λίγοι ελλέβοροι, που θα ανθίσουν
σε λίγο· και οι παρατηρητικοί και γνώστες είδαν πως ίσα-ίσα ξεμύτιζαν από το χώμα
ερυθρωπά βλαστάρια από άσπρες παιώνιες, που είναι γνωστό πως ανθίζουν στην
περιοχή των Μάιο.
Με τις καθυστερήσεις χάρη
στα χιόνια, με τον κλειστό καιρό, και με τον φόβο πως τα νερά που κατεβαίνουν
τη ρεματιά θα είναι πολλά και ορμητικά, δεν βρέθηκε κανένας να κατεβεί από το
μονοπάτι μέχρι τη Στενή. Ο αρχηγός λοιπόν τροποποίησε το πρόγραμμα (αφού
συμβουλεύθηκε την ομήγυρη) και αναζητήσαμε ταβέρνες στην παραλία της Νέας Αρτάκης.
Αλλη χώρα εκεί: Κόσμος με κοντομάνικα, λιακάδα, τραπέζια στο ύπαιθρο πλάι στην
παραλία, ακόμη και λιχουδιές «νηστίσιμες». Φύγαμε για την επιστροφή στις εξίμηση
και φθάσαμε κουρασμένοι, μα ευχαριστημένοι και με ανανεωμένες δυνάμεις για την
καθημερινότητα της εβδομάδας.
Για φωτογραφίες από την εκδρομή μας
αυτή, ξανακοιτάξτε το παρόν ιστολόγιο την Πέμπτη 19 ή την Παρασκευή 20 Μαρτίου.
Ποιος ξέρει σε ποιο βαθμό μπόρεσαν να αποδώσουν το μυστήριο του τοπίου εκεί ψηλά,
πάνω από το μονοπάτι-μας, με τις κορυφές να προβάλλουν και να χάνονται ανάλογα με τα σύννεφα που ανέβαιναν τις πλαγιές;! Αναρτήθηκαν εδώ!
-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου